مدح و مرثیۀ امام محمد باقر علیه‌السلام
چـقدر خـاطره از رنج‌های قـافـله داری گـمـان کـنم که به پایت هنوز آبله داری اگر به هلهله سر برده‌اند از تو در آن دشت ولی هنوز صبوری، هنوز حوصله داری تویی که کودکی‌َت را به پای نیزه دویدی تویی که تا سر نی یک نگاه فاصله داری پی که می‌رود آن دل، دل شکسته و خونت به شوق کیست که دستی به دست سلسله داری؟! هنوز تیر سه شعـبه نرفته است ز یادت هنوز دلهـره از خـنده‌های حرمله داری به شور و شوق کشیدی به بر هر آنچه بلا را که گفته است که از درد و داغ‌ها گله داری |